Στις 18/6/2025 πραγματοποιήθηκε εκδήλωση - συζήτηση για τα 2 χρόνια από το έγκλημα στα Τέμπη στο αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου Σερρών, μετά από πρωτοβουλία των εργατικών σωματείων και φορέων Ν. Σερρών. Από τα τοπικά ΜΜΕ στην εκδήλωση ήταν παρόν μόνο ο δημοσιογράφος, Λεωνίδας Κασάπης..

Η εκδήλωση ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά πρωτοβουλιών που πήρανε τα σωματεία και οι φορείς στις Σέρρες από την πρώτη στιγμή του εγκλήματος μέχρι και σήμερα και να αναδείξει ακόμα βαθύτερα την υπόσχεση πως θα φτάσουμε ως το τέρμα.

Στην εκδήλωση μίλησαν η Ελένη Βασάρα, Γραμματέας του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών, ο Θοδωρής Βαριδάκης, εργαζόμενος στον σιδηρόδρομο και ο Γιάννης Χουβαρδάς, Πρόεδρος Συλλόγου Κινητικά Αναπήρων Ν. Σερρών.

Στην τοποθέτηση του ο Γιάννης Χουβαρδάς ανέδειξε όλες τις πρωτοβουλίες και τις παρεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν στις Σέρρες, όταν οι κομματικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης και άλλων κομμάτων προσπαθούσαν να βάλουν εμπόδια στις κινητοποιήσεις, να αποπροσανατολιστεί η αγανάκτηση και η οργή με βουβούς πόνους και σιωπηλές συγκεντρώσεις. Από τη μια φούντωσε η λαϊκή απαίτηση για απόδοση πολιτικών και ποινικών ευθυνών κι από την άλλη το Εργατικό Κέντρο και το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ τηρούσαν σιωπή ιχθύος. Καταδίκασε τη στάση της ΝΔ και του περιβάλλοντος του τότε Υπουργού Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή, που επεδίωκαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου, με την λογική της ατομικής ευθύνης του σταθμάρχη, φτάνοντας στο σημείο σε χωριά του Νομού να καίγεται τις απόκριες ο σταθμάρχης ως άλλος Ιούδας και στις ημέρες των εκλογών να βάζουν λιτούς και δεμένους, για να εξαγοράσουν την ψήφο τους αλλά και την σιωπή τους. Αναφέρθηκε, ακόμη, στα «Τεμπη» των Σερρών. Σ’ αυτά τα γεγονότα που ανέδειξαν ότι αυτή η πολιτική βάζει τα κέρδη των λίγων, πάνω από τις ζωές μας. Ο θάνατος του 11χρονου μαθητή από έκρηξη του λέβητα του 9^ου Δημοτικού σχολείου, οι αυξημένοι θάνατοι στον Νομό την περίοδο της πανδημίας λόγω της υποστελέχωσης του Νοσοκομείου, το εργατικό ατύχημα στο Νοσοκομείο την ημέρα της εκδήλωσης, το κλείσιμο των σιδηροδρομικών σταθμών στη λογική κόστους οφέλους. Καταλήγοντας, τόνισε το σημαντικό ρόλο των αγωνιστικών εργατικών σωματείων, συλλόγων και φορέων που πρωτοστάτησαν τόσο στην απεργιακή συγκέντρωση στις 28 Φλεβάρη αλλά και στις αντιπολεμικές συγκεντρώσεις για την Παλαιστίνη.

Ως εργαζόμενος στον σιδηρόδρομο, ο Θοδωρής Βιδράκης, περιέγραψε τις τραγικές έλλειψης σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή για την ασφάλεια που εξακολουθούν να έχουν οι συγκοινωνίες και τόνισε την ανάγκη να υπάρχουν σωματεία και σύλλογοι αγωνιστικοί, με ξεκάθαρο λαϊκό προσανατολισμό και αιτήματα που δε θα επισκιάζουν τις πραγματικές ανάγκες του σήμερα.

Η Ελένη Βασάρα, μητέρα της 23χρονης Αγάπης, φοιτήτριας, μίλησε για τον αγώνα που δίνουν οι οικογένειες των θυμάτων για να έρθει στο φως η αλήθεια, τονίζοντας ότι αντλούν δύναμη από την αλληλεγγύη που εκφράστηκε στις μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις της 28 Φλεβάρη αλλά και σε κάθε κινητοποίηση ή εκδήλωση, όπως η χθεσινή, όπου εκφράζεται ο λαϊκός παράγοντας και η απαίτησή του να αποδοθεί δικαιοσύνη. Αναδεικνύοντας τις πραγματικές αιτίες του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος, μίλησε για την πολιτική που άφησε δύο τραίνα να κινούνται με αντίθετη κατεύθυνση στις ίδιες ράγες για 13 λεπτά. Μίλησε για τις ευθύνες του Υπουργού Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή, που λίγες ημέρες πριν το έγκλημα, αγνοώντας τις περισσότερες από 90 έγραφες προειδοποιήσεις των εργαζομένων, μας κουνούσε το δάχτυλο, διαβεβαιώνοντας πως «διασφαλίζουν την ασφάλεια», τη ίδια ώρα που πάνε κι έρχονται τα τρένα με ΝΑΤΟϊκό πολεμικό εξοπλισμό, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Αναφέρθηκε και στις ευθύνες της Κυβέρνησης Μητσοτάκη τόσο για την αλλοίωση του χώρου και την προσπάθεια συγκάλυψης όσο και για τα αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Στον κάδρο έβαλε τις ευθύνες όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν, με όλους τους συνδυασμούς, που σαν πιστοί υπηρέτες της ΕΕ, υπέγραψαν και εφάρμοσαν τις συμβάσεις για την ιδιωτικοποίηση και τον διαχωρισμό των τρένων από τις ράγες για να εξασφαλίσουν οι επενδυτές μεγαλύτερα κέρδη σε βάρος της ζωής μας.

Από τη συζήτηση που ακολούθησε, αναδείχθηκε πως ο μόνος δρόμος για την απόδοση δικαιοσύνης και για την συνολική προστασία της ανθρώπινης ζωής από τα καθημερινά «Τέμπη», είναι ο δρόμος της σύγκρουσης και της στόχευσης απέναντι στο κέρδος, που στο όνομα του θυσιάζονται καθημερινά ανθρώπινες ζωές.

Το σύνθημα "Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας", είναι το κύριο και το ξεκάθαρο στην συνείδηση του λαού και για αυτό δεν πάψαμε στιγμή να αποκαλύπτουμε τις διαχρονικές πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων, αλλά και της ΕΕ, όπου τεμάχισαν και ξεπούλησαν τον σιδηρόδρομο, μειώνοντας το προσωπικό εργασίας και υποβαθμίζοντας τον σε υποδομές και εξοπλισμό.

Η απάντηση δίνεται καθημερινά από το λαϊκό κίνημα που δυναμώνει διεκδικώντας ξανά τη ζωή που του αρμόζει σήμερα. Είναι επιτακτική ανάγκη να μπουν μπροστά οι λαϊκές ανάγκες, να γίνουν τα αιτήματα βαθειά κατανοητά στον λαό και να οργανωθούν νέες δυνάμεις απέναντι στο σύστημα της βαρβαρότητας και των πολέμων. Η λαϊκή οργάνωση μπορεί και πρέπει να πάρει ακόμα μαζικότερα χαρακτηριστικά, να γίνει πλατιά ξεκάθαρο πως μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να φέρει τα επιθυμητά για αυτόν αποτελέσματα και να αλλάξει κάθε είδους αρνητικούς συσχετισμούς.