Εδώ και αρκετές μέρες γινόμαστε θεατές περιστατικών τα οποία δε συνάδουν ούτε με τη δημοκρατική παράδοση του τόπου μας ούτε με το πνεύμα των εορτών που πλησιάζουν (ο βίος και τα έργα του Χριστού προς διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση δείχνουν).

Η παρουσία 25-30 προσφύγων από το καμπ του Κλειδιού στην πόλη μας έχει αναχθεί σε υπ’ αριθ. 1 πρόβλημα και υγειονομικό κίνδυνο για τους συμπολίτες μας. Οι κολασμένοι της γης κυνηγιούνται και φορτώνονται με πρόστιμα.

Η ισονομία, που προβάλλεται σαν «επιχείρημα» γι’ αυτό το διωγμό, πρέπει να βασίζεται πρωτίστως στη δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη όμως σε αυτή την περίσταση δεν υφίσταται, αφού:

α.   (υπό την ευρεία - πρωταρχική έννοια της δικαιοσύνης)
Οι άνθρωποι αυτοί, επί μακρόν κυνηγημένοι και έγκλειστοι σε στρατόπεδο σκηνών, εκτεθειμένοι σε όλες τις αντίξοες/ακραίες καιρικές συνθήκες (χειμώνα – καλοκαιριού), με τσακισμένο το ηθικό και την ψυχολογική τους κατάσταση, βρίσκονται σε απείρως δυσμενέστερη θέση από όλους/ες εμάς τους/τις κατοίκους της πόλης και του νομού.
Στοιχειωδώς, λοιπόν, ως άνθρωποι οφείλουμε να τους συνδράμουμε και να απαλύνουμε τα δεινά τους˙ όχι να τα εντείνουμε.

β.   (υπό την ειδικότερη – νομική έννοια του όρου)
Δεν κατανοούμε πώς είναι δυνατόν από τη μια μεριά να αναγνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι «ταλαιπωρημένοι και δυστυχισμένοι», ότι δεν έρχονται στην πόλη μας με δική τους ευθύνη και από την άλλη, την ίδια ακριβώς στιγμή, να δηλώνουμε ότι θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά ώστε τα ποσά των προστίμων που τους επιβάλαμε να εισπραχθούν!
Από πότε στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία διώκονται και τιμωρούνται αθώοι;

Για τους παραπάνω λόγους απευθύνουμε έκκληση προς όλους/ες σας να ενεργήσετε, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων σας, ώστε αυτά τα πρόστιμα να ακυρωθούν.

Δεν απευθύνουμε έκκληση για απονομή χάριτος. Απόδοση και αποκατάσταση δικαιοσύνης ζητούμε.